Irak’a bağlı Gara bölgesinde, PKK terör örgütü tarafından kaçırılıp esir tutulan 13 Türk evladını (2015 yıllarında çözüm sürecinin bittiği günlere denk geliyor) şehit düşünce hatırladık.

7 haziran 2018 de sesli ve görüntülü mesajları basında yayımlanmıştı.

Astsubay Semih Özbey, polis memuru Sedat Yabalak, Er Süleyman Sungur, Müslüm Altuntaş, Adil Kavaklı, Sedat Sorgun, polis memuruVedat Kaya, Uzman asker olan Hüseyin Sarı Mevlüt Kahveci ve Ümit Gıcır…

Bu insanların tamamının görevi bu ülkenin güvenliğini ve huzurunu saglamaktı. Onlar da birilerinin oğlu, birilerinin babası, birilerinin eşi, birilerinin kardeşiydi.

Şimdi soru şu, bu yukarıda adını yazdığımız yiğitlerin yakınları, 1825 gün çocuklarının yaşadığını bilerek nasıl sabrettiler?

1825 gün uğruna öldükleri vatanın bu yöneticileri neler yaptı?

1825 gün Neden kurtarılamadılar?

1825 gün sonunda nasıl şehit oldular?

PKK bizim ülkemizin ciddi bir konusudur ve yaklaşık 40 yıldır bitirilmesi adına çok ciddi gayret de sarfedilmiştir. Fakat bitirilememiştir.

Bir çok etnik grup bir çatı altında toplanarak Türkiye Cumhuriyeti’ni kurmuş ve Türk milleti olmuşken, bölen değil birleştiren olarak gayret sarfetmeliyiz. Fakat terör, ülkemiz için köklü bir sorundur ve ciddi bir toplumsal yaradır. Bu yaranın gerçek sahipleri Türkiye üzerinde hakimiyet kurmak isteyen Emperyalist devletler ve para baronlarıdır.

40 yıldır çoğunluğu ölen ve öldürülen Türk milletidir. Maşa olarak kullanılan yılanlar ve çakallar bu ülke için asla bir tehdit olamazlar.

Kürtler bizim öz vatandaşlarımızdır. Hepimiz biriz ve kardeşiz. PKK bir maşadır. Azdan az çoktan çok gider diyerek onları besleyen, bizleri bölmek isteyenlerle uğraşalım. Gerekirse kan kusup kan kusturalım. Ama yeter ki bitsin içimizi yakan bu iç savaş.

Ölmesin genç fidanlar.