Doktorun,“Evet, hamilesiniz!”sözünden sonra başka bir kadın daha çıkar kadının içinden. Hamilelik sürecinden doğuma kadar olan süre içinde, kendi hayatını ve keyiflerini bir çırpıda elinin tersiyle itiverir. Artık her şeyi iki kişilik düşünmeye ve hayatı iki kişilik yaşamaya başlamıştır. Bu öğretilen bir şey değildir, içinde o ikinci varlığın kıpıramaya başladığını duyduğu an başlar.
***
Saçlarını boyamayı bırakır. Daha dikkatli yürümek için spor ayakkabılar kenara atılmıştır, Artık kendisi için beslenmeyeceğinden, nefret ettiği yumurtayı, sütü, et ürünlerini burnunu kapatarakta olsa yemeye başlar. İlk defa, alacağı kiloları umursamaz. Normal yaptığı bütün işleri, daha çok düşünerek yapmaya başlar. Yüksek bir yere uzanacağı zaman birden karnına elini koyar, ağır bir torbayı taşımaya kalktığında düşünür. Yataktan zıplayarak kalkmayı unutur, hareketlerini yavaşlatır. Canında başka bir can vardır ve o cana en ufak bir yük bindirmek istemez.
***
Açlıktan midesi sırtına yapışsa, yorgunluktan ayakta duracak hali kalmamış olsa, bedeninde kalmış son enerjiyide tüketip, o küçücük şeyi doyurmadan, uyutmadan yemek yemeyi ve dinlenmeyi düşünmeyecek kişidir anne, 
Gecenin bir vakti, uykusunun en güzel yerinde yataktan kalkıp gülümseyerek kucaklayandır anne, 
9 ay boyunca, unuttuğu masalları anlatmak için yeniden ezberleyen, bilmediği ninnileri dinleyip öğrenen, gecenin bir vakti, sabah okula gidecek çocuğunun gömleğini ütülemeyi unuttuğunu, ya da kopmuş düğmesini dikmediğini hatırlayıp yataktan kabus görmüş gibi fırlayan kadındır anne... 
Anneler hayatı iki kere yaşar. İlkokulu, ortaokulu, liseyi iki kere okur. Bütün çocuk hastalıklarını ikinci kez geçirir. Doktor olur, hemşire olur, terzi olur, öğretmen olur...
***
Bugün anneler günü...
-Sabahlara kadar elinde sirkeli bezlerle çocuğunun ateşini düşürmek için nöbet tutan,
-Geçirdiği uykusuz gecenin sabahında işine giderken, saçında bigudi unutup dolmuşa koşan, 
-Babasız tek başına çocuk büyüten, hem dışarda hem içerde yorulmadan çalışan,
-Engelli çocukları olup, onların hayata karışmasını sağlayan, gerektiğinde sırtında taşıyan,
-Çocuklarına bakacak kimsesi olmadığından,     fedakarlık yaparak mecburi ev hanımı olan,
-Çocuklarını, toplumun onaylamadığı eğilimleri ve bağımlılıklarıyla kabul edip, onlara kol kanat geren,
-Evlatlarını kaybeden,
-Yol bekleyen,
-Kimsesiz bir çocuğu evlat edinip, sımsıcak duygularla bağrına basan,
-Çocuğuna istediği ayakkabıyı almak için     fazladan mesai yapmaya razı olup, kendi     ihtiyaçlarından kısan,
-Bütün ergenlik kaprislerini sineye çeken,
-Bebek bekleyen,
-Herhangi bir nedenle çocuk sahibi olamayan, veya çocukları yanında olmayan bütün güzel annelerin ve anne adaylarının”Anneler Günü”kutlu olsun!
Öncelikle kendi annemin ellerinden öpüyorum, sonra; beni anne yapan, bana anne olmanın bütün keyiflerini doyasıya yaşatan oğluma teşekkür edip sımsıkı kucaklıyorum.
Sevgiyle kalın