Geçenlerde ünlü(!) b ir sanayicinin hayat öyküsünü okuyordum. Diyor ki mesleğe başlarken getir götür işi dâhil çay servisi bile yaptım diyor. Diyeceksiniz ki vay be kişi yükselmek ve sahip olmak için neler yapmış?
Bu iş yaparken nerede yapmış diye bakmak gerekir.
Nerede yapmış olabilir tabii ki ailesinin şirketinde. Sormak gerekir babası, büyük babası ya da ailesi bu ekonomik güce nasıl sahip oldu?
Kestirmeden gidelim "çok laf yalansız     çok mal dolansız olmaz".
Bugünlerde daha düne kadar cebi delik, işsiz, yeni işe girmiş hatta yeni fakülte mezunu olmuş olan birileri hemen iş bulmuş bu da yetmemiş şirket sahibi olmuş hatta devletin önemli kurumlarının ihalelerine girip sözleşmelerin sağdan bol sıfırlı rakamlarına yakışıklı imzasını atar olmuş.
Kimileri yerel yönetimlerin birisinde mezbaha memuru iken ülkenin ulaştırma bakanlığının demiryolları genel müdürlüğünün daire başkanı olmuş.
Kimileri yine bir yerel yönetim kuruluşunda asgari ücretli işe başlamış ne dense (keramet sahibi birisi okuyup üfleyerek) birden işyerinde yüksek makamlara hızlıca çıkmaya başlamış bu makamlar yetmeyince işten ayrılıp şirketler kurmuş devletin bakanları müsteşarları onunla fotoğraf çekilmeye başlamış bu daha başlangıçmış. Devletin en önemli kurumlarının ihaleleri salt ona özel olarak yapılmış hatta koca şehir belediyeleri bile ihalelere alınmamış.
Devlet yönetiminde danışılan şahsın kızı olmak yetmemiş ilkin vekil sonra bakan olan şahsın karısı olarak yerel yönetimlerin birinde özel kalem elemanı olarak işe başlar ama işe gitmez. Günler içinde meclisin mi sarayın mı bilinmez hukuk baş danışmanı olur.
Hukukun üstünlüğünden bahseden adli görevlinin yargıcın devlet yöneticileri ile görüşmede giymiş olduğu cübbesinde düğme ve ilik aramıştı. Zaman hızla aktığından kerimesi okumuş ve de mezun olmuştu. Her ana/baba gibi ona iş aradı ilk işi meclis başkanlığı hukuk müşaviri derken daha işe alışamadan terfiler bir biri ardı sıra geldi ve şimdi en az 15/20 yıl yargıçlık yapması gerekenlerin geldiği en üst göreve seçildi.
Burada Allah var damat ve gelin olmak atanmak ve seçilmek ya da ilgili makama gelmek öncelik olarak onların hakkı değil mi?
Hukukun üstünlüğünden ve anayasa da yurttaşların eşitliğinden dem vuranlar ülkede son 35/40 yıldır atanan ve seçilenlerin "genel bilgi toplama/taraması" yani GBT si yapıldığında ve birde nereden buldun uygulaması tozlu raflardan indirilip "namuslu araştırmacı gazeteciler" tarafından topluma aktarıldığında kimleri göreceğiz bilemiyorum. Geriye dönüp baktığımızda iş bulamamış üniversite mezunlarını, işsizlikten pazarcılık, inşaat ameleliği yapanları ve bir de intihar edenleri görüyoruz.
Ülkede ayrıcalıkların olmadığından bahsedenlerin artık bu söylemlerini bıraktığı gün gibi aşikar ve birde itibardan taviz verilmediğini öğrendik. Dün tarım çalışanlarına, bugün üniversite mezunlarına sorunlarını dinlemek istemediğini kendi dilince açıklayan yönetim sıra kendi "kerime ve mahdumları" ve onların arkadaşları olduğunda her şey değişmekte. "Kerime ve mahdumlar" ile onların arkadaşları hemen işe girip basamakları süratle atlayarak kimi devletin seçilmiş ve atanmışı kimileri de devasa şirketler sahibi olmakta.
Eskiden işe girerken sorarlardı "dayın var mı" diye?
Günümüzde ise doğru olan "iktidar arkan da mı?"