Sabah işe diye çıkıyorsun, işine doğru seyr ederken sinyal vermedin, kornaya bastın diye yan tarafında işe giden hiç tanımadığın diğer sürücü ile önce laf dalaşına giriyorsun.

Yetmiyor hızınızı alamıyorsunuz, inip bir güzel kavga ediyorsunuz.

Öfkeniz geçmedi silah veya bıçak ne varsa ona sarılıyorsunuz. Sonuç biriniz ölüyor biriniz mapusa düşüyor sıradan bir günde işten evinize dönemediniz.

Oysa anneniz, eşiniz belki evladınız sizin akşam iş dönüşünüzü bekliyor.

Ama siz ya toprağın altındasınız yada dört tarafı duvarlarla kaplı bir yerdesiniz.

Peki ne oldu ölen öldü de sen yaşadığını mı zan ediyorsun?

Başın göğe mi erdi, madalya mı verdiler, heyt be adama bak adam vurmuş ne yiğitmiş mi dediler?Yok ulan yok sen bir anlık öfkene yenildin hem kendin hem sevdiklerin hem de ölen insanın hayatını ve sevdikleri mahvettin. Olmaz olsun böyle yiğitlik!

Oysa ilk akşamın göğsün kabarmış bir şekilde adam vurdum diyorsun, benim anam ağlayacağına onun anası ağladı diye belkide seviniyorsun içten içe.

Fakat diğer günler vicdan azabı başlıyor ailen sevdiklerin aklına geliyor için sızlıyor.

Peki ölen insanın anası bacısı çocukları yok mu?

İşte o an büyük bir hata yaptığını anlıyorsun. Ama iş işten geçmiş oluyor.

Oysa ulaşım en büyük uygarlık ve gelişme göstergesi iken, bizde bu gelişme neden canavarlar yaratıyor anlamış değilim.

Biraz sabır biraz sükunetli olun, bir laf yutmak, bir söz eksik söylemek kaybettirmez, kazandırır felsefesiyle bir birimize bakalım. Hoşgörülü olalım sevelim sevilelim. Hadi sevmedik bari biraz saygılı olalım bu dünya hepimize yeter.

Artık bir anlık öfke uğruna can almaktan vazgeçin Allah verdi Allah alır.

Bu aşılamayan trafikte stres sorunun nedenini anlayanlar varsa tüm anlamayanlara anlatsın belki toplumca hepimize bir aydınlanma gelir.

Kalın sağlıkcakla.