Eflatun'a iki soru sormuslar. Birincisi ; "Insanoğlunun sizi en çok şaşırtan davranışları nedir ? " 
Eflatun tek tek siralamis : 

- Çocukluktan sıkılırlar ve büyümek için acele ederler. Ne var ki çocukluklarını özlerler... 
- Para kazanmak için sağlıklarını  yitirirler. Ama sağlıklarınıi geri almak için de para öderler... 
- Yarından endişe ederken bugünü unuturlar. Dolayısıyla ne bugünü ne de yarını yaşarlar... 
- Hiç ölmeyecek gibi yaşarlar. Ancak hiç yaşamamış gibi ölürler... 

Sıra gelmiş ikinci soruya; 
"Peki sen ne öneriyorsun?" 

Bilge yine sıralamış; 

- Kimseye kendinizi "sevdirmeye" kalkmayın! Yapılmasi gereken tek sey, sadece kendinizi "sevilmeye" bırakmaktır... 
- Önemli olan; hayatta "en çok şeye sahip olmak" degil, "en az seye ihtiyaç duymaktır".. 
Falcı değilim, üfürükçü de değilim, öyle gelecekten haber maber de almam ben. Ama sizin, o yada bu şekilde, uzun yada kısa bir süre sonra öleceğinizi biliyorum..
Daha çok. Daha da çok şeye sahip olmak için bin bir zahmetlere katlanarak, kurtlarla, çakallarla     savaştığınızı da biliyorum.
Bilmediğim, bilemediğim ve anlayamadığım şey ise bir insanın kesinlikle öleceğini bildiği halde neden daha çok şeye ve dolayısı ile daha çok soruna sahip olmak için çırpındığıdır…
Nedense çabuk unutuyor insanoğlu yaradılış sebebini, hele bir de hali vakti yerinde ise değme keyfine gitsin.
Ve işte o zaman İnsanlık erdemi sadece sıfatta, kardeşlik masallarda, adalet sözde ölüm ise çok uzaklarda kalıyor görmek istemeyenler için..
Çok mu zor Ağacı , Taşı, Kuşu, Toprağı, Suyu, İnsanı severek yaşamak?
İnsanca, kardeşçe, Adil ve yalın....     
Özgürce.
Çok mu zor, yaradanın verdiği canı Azrailin rolüne bürünerek almaya çalışmadan yaşamak?
Çok mu zor, insan iken insanca yaşamak?
Irkların, sınırların insanlar için sömürü veya ölüm nedeni olmadığı bir dünya düşünsenize..
Ne güzel olur değil mi? 
Bunu düşlemek bile güzel..
Vesselam