İnsanoğlunun hepsinin dünyaya geliş amacı aynı... Hepimiz yolcuyuz birer göçmen kuş misali. 
Kimimiz kanadı kırık doğarız kimimiz farklı. 
Engelliler diye tabirde bulunduğumuz özel insanlar da bu dünyanın birer ferdi. 
Onların bu toplumun birer ferdi olmasına izin vermediğimiz sürece ne demokrasi olur ne adalet ne de muhasır medeniyetler seviyesine ulaşabilme gücü.
*** 
Neden mi?
Çünkü bir insan sırf özel yaratıldı niye hakları elinden alınıyorsa, tüm yaşamı suistimal ediliyorsa, her gün onlarcamasum çocuk cinsel istismara maruz kalıyorsa söylenebilecek fazlada söz kalmıyor.
Engelli bireyler şiddete maruz kalmakonu sunda çok daha büyük bir risk taşıyor:
- Engelli çocuklara uygulanan şiddet oranı, engeli olmayan çocuklara göre ortalama dört kat daha fazla.
- Herhangi bir engeli olan yetişkinler şiddet kurbanı olmaya, herhangi bir engeli olmayanlara oranla bir buçuk kat daha yakın.
- Zihinsel yetersizlikleri bulunan yetişkinler şiddet görme açısından dört kat daha büyük bir risk altındalar.
Oysaki yolları kapamak yerine biz öncülük etmeliyiz onlara. 
Tek yapmamız gereken onların önüne engeller koymamak.
***
Birçok engelli kardeşimize şans verildiğinde neler yapabildiğine yüzlerce kez şahit olduk ama eve kapatıp kendi haline bırakırsak onları yok etmiş elemiş görmemiş oluruz.
Bunları yaparken de bir engelli aday adayı olduğumuzu da unutmaktayız. 
Gün gelir, akıl gelir başa, yaş ermiş olur Kemal’e, bindirirler tahtalı köy otobüsüne o 
an gelir aklın başına ama işten geçmiş olur. 
Allah-u Teâlâ bin kere tövbe etmiş olsak bile gene kapılarını açıyor bize, dünyayı bedavaya vermiş. Yiyoruz içiyoruz geziyoruz tat alıyoruz. 
***
Ne var ki benciliz, her şey sadece bizim hakkımızmış gibi davranıyoruz. 
Özel insanlarında bir hayatları  olduğunu unutuyoruz. 
Sorun değil çözüm üremeliyiz. 
Ömür törpülemek yerine umut olmalıyız.
İşte dünya o zaman gerçekten yaşanılır bir yer olur.