İktidar, güç kuvvet ve kudret demektir.

İktidar, egemenlik yani hâkimiyet demektir.

İktidar, atama, seçim ya da bir sınıfın, bir zümrenin topluma/vatandaşa rağmen çıkar çevresinin menfaatine silah zoruyla yönetmedir.

İktidar, maddi ve manevi tüm çıkarları için yasaları kendine göre çıkarır olmaz ise kendine göre yorumlatır ve uygular.

İktidar, toplumun menfaatine olan yasaları kararnamelerle aşmadır.

İktidar, o kadar kudretlidir ki kimi onu yönetene tanrının elçisi der.

İktidarın askeri polisi vatandaşa fiziki kuvvet kullanmaktan çekinmez

İktidarın imamı kendilerini beğenmeyene “mevta olduklarında temiz pamuğu ben tıkayacağım” der.

İktidarın tıp doktoru yalakalıkta sınır tanımaz “soyunla gurur duyuyoruz bakanım, paçana dalanlara ödül olarak cevap değil “striktin” (kimyasal zehir) ver” der.

İktidarın öğretmeni, elinde silahla “vur de vuralım” der.

İktidarın sanatçısı ya küpünü doldurmuş ya da örtülü ödenekten nemalanırken pandemi günlerinde işsizlikten dert yanan sanatçılara “efelenme” der.

İktidarın iktisatçısı,”ekonomi tıkırında”, “paramız beş kâğıt idi şimdi on kâğıt” der.

İktidarın TÜBİTAK yöneticileri “papaz eriğini imam eriğine dönüştürene” destek verir.

İktidarın pudra şekercisi, Venezuela peynircisi itibarlı kişisi olur.

İktidarın vergi kaçıranı, ihale alanı, rüşveti havuduyla götüreni saygın iş insanı olur.

İktidarın seçileni, atananı, iş takipçileri kirli iş yapanların erkete kuşları mafyanın dolarlı aylıkçıları olur.

İktidarın yazarı ve gazetecisi kirli işlerin aracısı olurken bazen de onların avukatı olmakta.

Hâsılı kelam, dünden bugüne iktidarı elinde bulunduran egemen güçler hep nalıncı keseri gibi kendine yontmakta. Bunlar hep alır ve götürürken nedense vatandaş hep vermekte. Dün devlet hazinesi boşaldığında vatandaşa vergi salan, tarlasındaki ekinden, meyve ağacına, kümesteki, ahırdaki ve ağıldaki hayvandan vergi aldı. Bugün dünden farklı değil, devlet vatandaştan vergiyi alır yetmezse banka iban numaralarını dağıtır.

Devlet kamusal işlerini özelleştirmiş bu nedenle iş yapan müteahhİTİ çok olur. Hele bir de gözü doymayan seçilen, atanan, yakası kalkık, omuzu kalabalık ve beli silahlı çıkar çevresi ve bunlara yaranan çalışmadan emek sarf etmeden geçinenler çok olunca hazinede para çabuk biter.

Sormak gerekir iktidar güçleri seçimden seçime kimi hatırlar?

Kasa yani hazine tam takır olduğunda kime yardım çağrıları yapılır?

Vatandaş sen olmaz isen iktidar kim olur?

Vatandaş, dün de veriyordu bugünde vermekte ya yarın işte sorun bu?

Vatandaş, yani biz hep verirken devlet yani iktidar ve onun yancıları ne zaman doyacak?

Ekende yok, biçende yok, yetiştirip üretende olmayanlar ne zaman yakamızı bırakacak?

Vatandaş, iktidar tarafından baskı eziyet ve zulüm ve katmerlenerek artarken, gelene ağam gidene paşam demeye devam mı edeceksin?

Her iktidar kendine özgü vatandaş kitlesi yaratır, sen bunu kabul edecek misin?

Derler ki “at sahibine göre kişner”. İktidar seni mi belirliyor, yoksa vatandaş olarak iktidarı sen mi belirliyorsun?