Eğitimde ülkeler arasında diplerdeydik. Şimdi Koronavirüs ile okullar uzaktan eğitime başladı şimdi daha da geriledik. Benim için dünya bir yana eğitim bir yana. Yıl 1962    Bursa Merinos Fabrikasında işe girdim ve Merinos takımında futbol oynadım.  Ankara'da Türkiye Askerlik Şubeleri Müfettişi olan baba haber gönderdi. İstersen Yedek Subaylığını öğretmen olarak yapabilirsin dedi. Hemen ayrıldım Ankara'ya gittim. Tayinim Yogat Şefaatli İlçesi Caferli Köyüne çıktı. 1 eylülde Yozgat'a gittim bir haftalık eğitimden sonra Caferli Köyünde. 2 yıl öğretmenlik yaptım. Sonra Karabük Demir Çelik takımına transfer oldum. Sonra Kocaeli Yarımca Seramik Fabrikasının yapımında görev geldim. Baldızım oranın orta okulundaydı. Orada da derslere girdim. Ve sonra İTÜ Yapı ve Teknik Daire Başkanlığında çalışmam devam etti.

Orada da Mimarlık Fakültesi son sınıflarına zaman zaman gece Binalarda Tesisat sistemleri konusunda konferanslar verdim. Emekli oldum eğitim çalışmalarına devam ettim. Emekli oldum Büyükçekmece'ye yerleştim. Burası doğası çok güzel bir yerdi. Çevre Eğitim Derneği kurdum 3 yıl önce okullarda çevre eğitiminin önü tıkandı. Diyeceğim ülkem bu sistemde giderse eğitim diye bir şey kalmaz. Görüyorsunuz 2 yıl önce bir virüs çıktı yaşamımız allak bullak oldu. Bu sene seller, orman yangınları yaşamımızı alt üst etti. Biz insanlar, dünyayı tükenmez kaynakları olan bir yer olarak gördük son zamanlara kadar. Ne zaman ki uzaya çıktık, oradan baktık dünyaya, öyle olmadığını gördük. Anladık ki, ormanları tükenebilir, suları, havası ve toprakları kirlenebilir, ozon tabakası delinebilir,  iklimi değişebilir,  tüm bunlar çoğaldıkça insan türü dahil, tüm canlı türleri giderek azalabilir. İnsanların aya ayak basması ile, dünya ve dünyanın çevresel kaynakları hakkındaki düşünceleri de değişti.

İnsanlar çevre sorunlarına küresel bakmaya başladı. İlk insandan, 1830 yılına kadar dünyanın nüfusu sadece 750 milyona ulaşabilmişti. Bu gün ise her yıl 90 milyon artarak 1988 yılında 5 milyarı aştı. 2000 yıllara 6 milyar olarak girdik. Bu kalabalığın doğal kaynaklara olan talebindeki artış, dünyanın doğal sistemlerinin kapasitesini aşmaya başladı. Bu yıllarda ormanların azalması, çölleşme, balık yataklarının kuruması, taban suyu miktarının düşmesi, toprakların erozyona uğraması, zehirli ve tehlikeli atıkların yayılması, canlı türlerinin azalması, sera gazlarının etkisi ile dünyanın ısınması ve nükleer ve termik santraller yaşam için tehlike sinyalleri vermektedir. Yaşamın sürdürülebilir olması için ekonomide, insan doğum ve ölüm oranları dengede olmak durumundadır, toprak erozyonu doğal yeni toprak oluşum oranını, ağaç kesimi ağaç dikme oranını, yakalanan balık oranı balık yataklarının sürdürülebilir verimini, bir meradaki sığır sayısı meranın kapasitesini, su pompalama oranı yataklarının yeniden dolma hızını, yitirilen bitki ve hayvan türü sayısı yeni türlerin gelişmesi hızını aşmaması gerekir.

Biz, paragöz yöneticilerimizle ne yapıyoruz? Ormanları yakıp, kesip boşalan araziye villalar, oteller, alış veriş merkezleri dikiyoruz. Daha büyümemiş yumurtlama zamanını yakalamamış balıkları avlıyoruz. Kurduğumuz fabrikalarla, termik santrallerle kalitesiz kömür yakarak havayı, suyu kirletiyoruz. İnsanımız depreme uğramadan bilinçlenmeyi, sel felaketini toprak kaymasını yaşamadan önlem almayı düşünemiyor. Bunları yaşadıktan sonra da 3-5 yılda unutuyor. Bize doğru ve bilimsel eğitim gerek. Sağlıklı kalmanız dileklerimle.