Yoksa bitmeyen, topraklardan izi silinmeyen bir taraf için karşılık beklentisi diğer taraf içinse bedel. nefes aldıkça çoğalan borç, sonradan edinilemeyen, kiminin doğuştan genlerinde mevcut bulunan, kiminin ise asla sahip olamayacağı bir kavram, onurun, ahlakın dışa vurulan yüzü müdür?
İnsan için borç mu yoksa alacak mıdır? Vefa..
Vefa’yı alacak hanenizde hissettiğiniz anda değerinden yitirip başka bir şeye dönüştüğü de olmuyor değil.
Siz yeteri kadar verdiğinizi var saydığınız halde ihtiyacı kadar almadığını düşünüyordur vefa bekleyen insan.
Dozu kişiye, olaya, ortama ve zamanlamasına bağlıdır vefanın.
Öylesine, kendiliğinden, istek beklemeden sunulması gerekir ki kimse bunu geri çevirmez, çeviremez. O halde vefa talep edilen bir şey değildir, aksine sunulan bir hediyedir.
Dünyanın en kıymetli şeyi..
Her şeyi ayakta tutan..
Kadir kıymet bildiren..
ilişki ve duyguları ömürlük olmaya taşıyan, insan olmanın erdemine ulaşılabilmişlik sınavının adı dır belki de.
Ama yine de kanatmadan kaşımak gerekir vefa denilen bu yaranın kabuğunu! Aksi durumda çok yakar insanın canını….

Tam da köşeye sıkışmışken, hayatınızın üzerinde alıcı kuşlar gibi dönen karabulutlar varken, hiç bir şey eskisi gibi olmayacak diye yakınıp dururken, çaresizlik elini, kolunu, dilini bağladığında beklenmeyen bir el uzanır, unutulmuşa yüz tutmuş eski bir dostun, arkadaşın, yarenin ya da sevgilinin eli omzunuza dokunuverir ve dile gelip "buradayım ben, bunu da aşarsın" dediğinde vefa konuşan yeri doldurulamaz dildir vefa.

İhtiyaç olduğunda omzuna dokunmayanlar bilirim ki ihtiyaçları olduğunda omzuna dokunmadığın, dokunamadıkların veya sırtlarını dayayabilecekleri dağ olamadıklarındır belki de vefasız dediklerin kim bilir?
İnsanların dost olup olmadıklarını belirleyen bir turnusol kağıdı konumundadır bu yüce davranış/duygu. İnsanların değerini belirleyen en güzel pırlantadır. Kömürü elmasa dönüştüren ek karbon'dur. Onun için her insanda bulunmaz bu vefa duygusu. Azdır ve değerlidir.
Vefa beklemek asla acizlik değildir.
Olayın karşılık bekleme meselesinden çok farklı olduğunun herkes bilmeli. Beklenen şey karşılık değil, yürekten söylenen bir “kardeş” hitabıdır belki de. Hesapları alt üst eden, parayı kağıda çeviren, yüksek rakımlı makamları deniz seviyesine indiren bir “kardeş” hitabı...
Bir borç ilişkisidir. Hayatımız boyunca, yaşamımıza anlam katan bazı insanlara duyduğumuz gönül borcudur.
vefa, fedakarlığın ödeme cümlesidir.
Vefa hafızanın güçlü olmasını beklemektir. Kesinlikle insana özgüdür.
erdem denilen insanın ruhi yücelişi, nirvanaya varış çabalarında olmazsa olmaz meziyetlerden biridir.

Maddi karşılığı yoktur vefanın.
Bazen bir demet çiçekle,
Bazen ömür boyu sevmekle,
Bazen bir eli tutmakla, Bazen insanı, diğer canlılardan ayıran ve var olduğu kanıtlanamayan his.
Bazen de hal hatır sormakla ifade edilebilir insan vefasını.
Ve diyorum ki, Şayet hayatınızda vefalı i insanlar var ise onlara sıkı sıkı sarılın ve onları kaybetmemek için elinizden geleni yapın.

Zira bu vefa öyle bir erdem ki gerçekte “en yakınım, ailem” dediğiniz kişilerde dahi olmadığını fark edebiliyorsunuz vefanın. Bu sizde yıllar yılı kapanmaz yaralar bırakabiliyor.
Ne denir ki dahasında…
Ne diyordu şair…
Vefa arıyorum
Dost, dost arıyorum
Şefkat arıyorum
Aşk arıyorum
Vefa, uzaklarda kalan bir his
Dost, eski şarkılardan bir iz
Şefkatse, bardaki sarışın kız
Dizlerimde derman
Kandilimde yağ bitti
Bulamadım, gitti
Bulamadım, gitti

Vefalı insanlardan olun ve kendinize vefalı dostlar bulun…
VESSELAM