Cemre düşmesi, geleneksel Türk kültüründe ve folklorunda, kış mevsiminin sona erdiğini, baharın yaklaştığını simgeleyen bir inanıştır. Sadece geleneksel inançla kalmıyor bu inanışın ötesinde, doğayla kurduğumuz derin bağı da simgeliyor. Üç aşamada gerçekleşen bu doğa olayı, kışın baskısından kurtulmanın ve baharın kapıda olduğunun habercisi olarak kabul edilir. Cemre, adeta doğanın kendi dilinde ilkbahara "merhaba" demesidir.

Cemre düşmeleri genellikle Şubat ayı içinde veya sonunda gerçekleşir ve bu dönemde havanın ısınmasıyla birlikte baharın müjdesi olarak kabul edilir. Cemrenin bahar öncesinde 7 günlük ara ile 21 günlük ve 3 aşaması bulunur. Birinci cemre 19-20 Şubat tarihlerinde havaya, ikinci cemre 26-27 Şubat tarihlerinde suya ve üçüncü cemre 5-6 Mart tarihlerinde toprağa düşer. Ve havaların bu şekilde ısındığına inanılır.

İlk cemre, yükseklerden havaya düşer. Soğuk rüzgarları delip geçerken, adeta kışın zirvesine bir meydan okuma gibidir. Ardından ikinci cemre, sularımıza dokunur. Nehirler, göller ve denizler, baharın ısısını hissederek uyanır. Son olarak üçüncü cemre, toprağa düşer. Toprağın altındaki canlılığı uyandırır, tohumların uykusundan uyanmasına öncülük eder. Bu olaylar sadece doğa döngüsünün bir parçası değil, aynı zamanda insanın doğa ile iç içe yaşadığı uyumun da bir yansımasıdır. Ve insanların doğayla iç içe yaşarken doğa olaylarına yüklenen sembolik anlamlarla öne çıkar.

Her yılın bu zamanlarında doğaya serpilen sıcak bir dokunuş, Cemre düşmeleriyle gerçekleşir. Kışın soğuk ve sıkıcı gri havalarından kurtulmak için beklediğimiz bu zaman, baharın kapıda olduğunu gösteriyor. Kışın donuk ve gri günlerinden sonra gelen bu sıcak rüzgarlar, ruhumuza da tazelik katıyor. Bu sayede insanın içinde de bir yenilenme arzusunu tetiklemiş oluyor tabii. Çünkü doğanın uyanışını izlemek için eşsiz bir fırsattır. Ağaçların kış uykusundan uyanışı, çiçeklerin renk renk açması ile insanı doğanın kendi ritmiyle buluşturan eşsiz bir deneyimi enerjiyi simgeliyor.

Unutmayalım ki, Cemre düşmeleri sadece bir mevsimin değişimini değil, aynı zamanda doğanın kendi döngüsünü hatırlatıyor. Bu doğal olay, insanların doğayla uyum içinde var olma çabasını yansıtıyor. Her mevsimin bir sonu vardır ve her son, yeni bir başlangıcın müjdecisidir. Belki de bu yıl, doğayla birlikte siz de yeni bir başlangıcın kapılarını aralayacaksınız.