Merhabalar, bugün kalemimle sizi buluşturduğum ilk gün. Umarım birbirimize çok şey katar ve daha çok şeyler paylaşırız. 

Evlerimize kapandığımız bu dönemde imkanı olanlar evde çalışmaya devam ediyor ve bunların başında benim gibi milyonlarca öğrenci geliyor. 

Üniversite sınavına hazırlanan biri olarak çoğu boş zamanımı bir dahaki durağım olan üniversitede neler yapacağımı ve kendimi düşünerek geçiriyorum. 

Kendim hakkında düşündüğümde aklıma ilk olarak tembelliğim geliyor. Küçüklüğümden beri sorumluluktan kaçan, ödevleri eksik yapan biriyim. 

Tembellik hayatta en sevmediğim şeylerdendir, beni birçok şeyden alıkoydu; sevdiğim şeylerden ve hayal kurmaktan… 

18 yıllık hayatımda harıl harıl çalıştığım bir dönem hatırlamıyorum ama bulunduğumuz andan itibaren her yeni bir günde daha çok çalışma gerektiren bir dünyada yaşıyorum. 

Sizlere bahsettiğim tembelliğimden dolayı eğitim hayatımda herkesin benden şikayetçi olduğu biri olarak düşünülebilirdim.

Ama öyle değildim çünkü terbiyeli, sorun çıkarmayan ve ahlaklı biri olduğumdan kaynaklı beni severlerdi ve ailemi bu sebepten çok tebrik ederlerdi. 

İşte en başından beri vurgulamak istediğim nokta şu; terbiyemden dolayı ailem tebrik edilirken tembelliğimden dolayı sorumlu tutulan her zaman ben oldum. 

Aileme bu durum sadece beni şikayet olarak yansıdı. 

Bu sadece benim tarafımdan yaşanan bir durum olsaydı yazılmasına sebep olan bir şey olmazdı ama maalesef günümüzde bu durumu bir çok ailede görebiliyoruz. Çocukların tembel olduğu sebebiyle çocuklardan şikayetçi olanlar çocuklarımızın neden tembel olduğuna yönelmeden temeline inmeden konuşurlar. 

Disiplinli ve çalışkan çocukları nasıl aileler yetiştirdiyse tembel çocukları da aileleri öyle yetiştirdi. 

Her durum gibi bu konuda da istisnalar tabiki var ama bizi ilgilendiren istisnalar değil çoğunluktur. 

7.5 Milyar insanın yaşadığı dünyada her yerde her işte bulunabilecek insan sayısı çok fazla. 

Dünyada var olmak yaşamı sürdürmek için yeterli değil. 

Üretken olmayan bir nesil devam etmekte zorlanır. 

Tembellik çağımızda olduğu gibi gelecek dönemlerde de büyük tehlike olmaya devam edecek. 

Üretken olmayan, yaratıcı ve çalışkan olmayan çocuklarımızın sayısı artıyor ve bu sadece “Her çocuk aynı olacak değil ya, abartmayın.” denilecek kadar basit bir olay değil. 

İlk çağlardan itibaren icatlar çoğu zaman hayatımızı kolaylaştırmak için yapıldı. Tekerlek taşımacılığı kolaylaştırmak için bulundu ve her seferinde işlerimizi daha kolay hale getirecek şekilde binlerce yıl sonrasına kadar evrilerek geldi. 

Her gün işlerimizi daha kolay hale getirecek şeyler bulunmaya devam edecek ama bunları çocuklar için tembellik adına tehlikeli hale getirmemek için küçük yaştan itibaren neyin nasıl gerektiği şekilde kullanılması gerektiğini öğretmek bir şarttır. 

Başlı başına şuanki nesil için çok fazla hatalar görmüş olsak da geleceğin çocuklarını kurtarmak için yeterince vaktimiz var. 

Çocukların güzel özelliklerinden dolayı nasıl aileler tebrik ediliyorsa tembelliğinden de aileler sorumludur. 

Çocuklarınızın tembelliğinden şikayetçi olmak istemiyorsanız küçüklüğünden beri “düzenli” bir şekilde çalışkan ve yaratıcı çocuklar yetiştirmeye özen gösterin. Çocukların yarınları da bayram olsun.