Yine aylardan Kasım, günlerden Kasımın 24’ü. Cefakar eğitimcilerimize adanmış bir gündeyiz. Millet Mekteplerinin açılışı ve Atatürk’ün Başöğretmenliği kabul tarihi olan 24 Kasım, 1981 yılından itibaren öğretmenlik mesleğini icra eden eğitimcilerimizi onurlandırmak için çeşitli etkinliklerin düzenlendiği bir kutlama günü olarak kutlanmaktadır.

Üniversitelerin eğitim fakültelerinden her yıl mezun olan öğretmen sayısı, atama yapılan öğretmen sayısından fazla olduğu için yıllardır bir yığılma söz konusu. Her yıl atananlar hariç en az 25 bin öğretmen işsiz kalıyor veya atanmayı bekliyor. 2020 yılı ÖSYM verilerine göre atanmayı bekleyen öğretmen sayısı 460 bin dolaylarında. Tespit edilemeyenlerle birlikte bu sayının en az 550 bin olduğu tahmin ediliyor. Atanmayı bekleyen öğretmenlerimizin yaptığı ilk iş dersanede çalışmak veya özel ders vermek oluyor.

Bugün onlara duyduğumuz sevgi, saygı ve minnet duyguları elbette kelimelerle ifade edilemez. Doğduğu topraklardan, ailelerinden, eş, dost, akrabalarından ayrı, Anadolu’nun ücra köşelerinde kısıtlı imkanlarla verdikleri eğitim ve geleceğe pırıl pırıl nesiller yetiştirme çabası hayatımız boyunca minnet duyacağımız fedakarlık.

Onca zaman bekleyip atamaları gerçekleştiğinde, her şey toz pembe olmuyor tabiki. Sözleşmeli öğretmenler, atandıkları yerde en az 4 yıl kalıyor. Sözleşmeli olarak ataması yapılan bir öğretmen 3 yıl sözleşmeli çalıştıktan sonra 1 yıl da kadrolu çalışıp yer değiştirme hakkına sahip olabiliyor. Yabancısı olduğu yörelerde, örf ve adetlerini bilmediği insanların içinde yaşamak, havasına suyuna, yaşam biçimine alışması da cabası.

Doğduğun yer mi? Doyduğun yer mi? Sorusu öğretmenlere ilk sorulacak soru olmalı. O şehirden bu köye, bu ilçeden o kasabaya, sürgün edilmişcesine yaşanan bir hayat. Eğitime, ilim ve irfan öğretmeye, devlete millete yararlı bireyler yetiştirmeye bir ömür adıyorsunuz. Nihayetinde, birgün bir bakmışsınız hiç bilmediğimiz bir şehirde emeklilik çağınız gelmiş. Hani vardır ya? “Bir gün emekli olunca ata topraklarına, doğduğum yerlere dönerim” düşüncesi. Bu düşünce öğretmenler için tam bir hayal ürünü. Emekli olduğunuzda, kendinizi eğitim yaşamınızın en başında buluyorsunuz. Atama beklerken yaptığınız işe geri dönüyorsunuz. Ömür törpünüz, bir dersanede eğitime davam etmekle ya da evinizin bir odasında özel ders vermekle geçmeye devam ediyor.

Ailemden 3 kızımı üç çiçeğimi, Elif’imi, Emel’imi ve Bahar’ımı eğitim kadrosuna katmamın gururunu yaşarken, bizleri bilgilerle donatılmış şekilde hayata hazırlayan, geleceğimizin temellerini inşa eden öğretmenlerimizin, hak ettiği değere ve yaşam kalitesine kavuşmaları temennisi ile tüm öğretmenlerimizin öğretmenler gününü kutluyorum.

Ulu Önder atamızın da dediği gibi “Öğretmeler yeni nesil sizlerin eseri olacaktır.”

Saygılarımla...