Bu yılın son köşe yazısını yazarken 2024 yılında adalet bilim liyakatın ışığında yol almayı arzu ediyorum. Son yirmi yıldır daha iyi olacak bu yıl temennileriyle yeni yıllara hoş geldin dedim. Ama olmadı her yıl bir öncekini hep arattı.

Hal böyle iken gelinen son nokta da hep sendika duayeni rahmetli Kemal Türkler’i saygıyla rahmetle anıyorum. Kemal Türkler Başkan mücadeleci işçi önderiydi. Açıklanan asgari ücreti duyunca nerde onun gibi sendika başkanları? Nerde emeğe saygı? Nerde grev hakkı varken grev hakkını kullanamayanlar? Dedim durdum.

Üzgünüm bir sendika başkanı olarak, devletin kasasından çıkan yetimin hakkı olan ve toplu sözleşme ikramiyesi diye dağıtılıp gerçek sendikacılığın önüne bariyer diye resmen konulan Anayasa Mahkemesi nin kararı beklenen yüzde ikilik barajlar olduğu için, üzgünüm toplu sözleşme ikramiyeleri ve aklımızla dalga geçilen kopyala yapıştır yapılan toplu sözleşmeler olduğu için.

Üzgünüm bir yıl daha biterken aklımızla dalga geçer gibi siyaset yapanlar olduğu için. Üzgünüm ülkemizde terör hala ocaklara ateş düşürmeye devam ettiği için.

Terörü lanetliyoruz kınıyoruz ama tekrar unutuyoruz. Ama unutmayan unutamayan şehit aileleri var biliyormuyuz? Yeni bir yıla girerken o evlerde anaların babaların çocukların eşlerin kardeşlerin ablaların abilerin amcaların dayıların halaların yüreğinin nasıl yandığını… Ateş düştüğü yeri yakar kulağınızın kenarından mermi geçmediği sürece, yüreğinize o kor ateş düşmediği sürece anlamak zordur. Hiç şehit haberi bir haneye vermeye gittiniz mi ?Önde askeri araç arkada ambulansla bir köye bir mahalleye bir sokağa girdiğinizde Mehmetçiği olan evlerden kadınlar neredeyse çıplak ayaklarıyla kapıya fırlarlar. Acaba ambulans benim evimin önünde mi duracak diye göğüslerine ellerini yaslarlar, peki bir askeri lojmana şehit haberi vermeye gittiniz mi? lojmanların merdivenlerinde postal sesi duyulunca o kapıların ardındakiler yürekleri ağızlarında beklerler. Ya da zamanında askeri hastanelerde çalışıp hem de asker eşi olanların her askeri helikopter inişinde ambulans acı sireniyle nizamiyeden girdiğinde eşim yaralı mı geliyor ya da şehit mi oldu ya da tanıdıklarımızdan biri mi yaralandı ? deyip biran önce helikoptere ambulansa varıldığını yaşadınız mı? Yaşayanlar bilir.

Terör, savaş en acı yüzünü bu sene bize tekrardan gösterdi. Hastaneler bombalandı çocuklar kadınlar yaşlılar katledildi. Sözler söylenebilir kınama mesajları yayınlanabilir yürüyüşler yapılabilir ama biliyoruz ki; Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün dediği gibi “Yurtta sulh cihanda sulh” lazım. Unutma unutturma... Sunay Akın’ın her akşam çocukluğumuzun kartpostallarını akılarımıza getiren masal resmi armağan edelim geceye diyen cümlenin arkasından yazdığı gibi uyumayan, uyuyamayan, uyutulamayan dediği yarınlara yıllara ihtiyacımız var.

2023 hepimizde derin izler bıraktı, bizler yaşlanıyoruz. İşsizlik çığ gibi büyüyor atanma sorunu, çalışan emekli geçinme sorunu ,geçmişteki siyasetçileri mumla arama hiç bu sene ki kadar olmamıştı. Yıllar geçip gidiyor geride kalan hoş bir seda bırakabilmek aslında… Gıpta edilebilecek onurlu bir yaşam yaşayabilmek, onurlu gururlu, namuslu, görgülü, çaplı, düzeyli, insana patili dostlara saygılı, güngörmüşlük ile taçlanmak, geçinebilmek, terörsüz yaşamak, ilimle liyakatle yol almak dileğiyle yazımızın başlığındaki Orhan Veli ‘nin dediği gibi bedava yaşıyoruz bedava...