İnsan değerli bir varlık.

İnsan hakları da buradan geliyor.

İnsanın değeri özelliğinden,

Özelliği ise onu diğer canlılardan ayıran yanına dayanır.

Bu da düşünme sisteminin gelişmiş olması ve vicdan sahibi bir varlık olmasıdır.

Fakat bu teorik belerilemeye rağmen,

İnsanın hırslı ve mücadeleci olması onu aynı zamanda

Kendini kendinden kurumayı gerektiren ihlallere sürüklememiştir.

Bu çerçevede;

Dünyanın kuruluşundan beri iki büyük mücadele var:

1-İnsanın doğayla mücadelesi

2-İnsanın insanla mücadelesi

İnsanın doğayla mücadelesi teknolojiyi,

Teknoloji sanayileşmeyi,

Sanayileşme kirlenmeyi berberinde getirdi ve dünyayı yaşanmaz hale geldi.

İnsanın insanla mücadelesi silahları,

Silahlar savaşları,

Savaşlar ise ölümleri kıyımları getirdi.

Sadece 2. Dünya savaşında 70 milyon insan öldü,

Bir o kadarı da sakat kaldı.

Şimdi dünyada bulunan silahlar dünyayı 17 kez yok edecek düzeydedir.

İkinci dünya savaşından sonra insanoğlu bu gidiş karşısında dehşete düştü,

• Bir “U Dönüşü” yapma ihtiyacı duyuldu.

İnsanın insanla, İnsanın doğayla

Barışması gerektiğine inandı.

• İnsanın doğayla barışması; çevrenin korunmasını gündeme getirdi

O da çevre bilincini oluşturdu.

Gündem 21, Habitat II toplantıları yapılmaya başlandı

• İnsanın İnsanla barışması, demokrasi, insan haklarını gündeme getirdi

Savaşlara son verme ihtiyacı ve beklentisi doğdu

Dünya barışı ve AB Projesi oluştu

• AB’nin en önemli değeri Kopenhag Kriterlerdedir

Bunlar demokrasi,

Hukukun üstünlüğü,

Azınlık hakları ve

İnsan haklarına saygıdır.

10 Aralık 1948’de yayınlanan İnsan Hakları Evrensel Beyannamesi bu bilinçle oluşturulmuştur.

Ne ki bugün insan haklarını en çok koruması gereken devletler onları en çok ihlal edenelerdir.

Bu paradoks giderilmedikçe dünyada insan hakları ihlalleri de bitmeyecektir.

Bunun için devlet(ler)in demokratikleşmesi gerekiyor.

Verilmesi gereken temel mücadele bu olmalıdır.

Bu çerçevede insan hakları mücadelesini yürekten selamlıyoruz.