Doğmak kolay, yaşamak ise eh işte ama  zor şeymiş insan olmak ve  çok zormuş  insan kalabilmek. Yaşadıkça, yaşlandıkça daha iyi anlayabiliyoruz  bunu.
Nerden bilecektikki insanların en büyük düşmanlarının yine insanların olabileceğini….
Gerçi bilmiş olsaydık bile doğmamak için ne yapabilirdik ki?. Bu ayrı mesele…
Sanki milyonlarca yıl yaşayacakmışcasına verilen  mücadele ve hırs takınılan kibir, hoşgörüsüzlükle sağlanan çıkarlar alet edinilen kutsal değerler neticesinde elde edilen kazançlar….
Ve sonunda üzeri toprakla örtülen çırılçıplak bir beden..
Çağdaşlaştıkça vahşileşen insan ve. Daha da çok öldürmek için böbürlenilerek üretilen modern, modern! silahlar, alet  edevatlar…
Biz gerçekten bu muyuz?, Bunun içinmi yaratıldık? İnsan olmak eğer erdemse öldürmek erdemli olmanın gereğimidir? Bilemedim siz söyleyin.
Kahramanlarımız öldürmek amacıyla savaştı. Övündüğümüz liderlerimiz de.
Savaşlarda en çok öldüren kişi en sevilen değimliydi toplumlar  için….
O zaman iyi bir şey olmalı öldürmek daha iyi bir insan olabilmek için öylemi?..
Düz mantıkla düşünürsek devletler tarafından yapılan toplumsal öldürmelerde  gurur kaynağı oluyor.  Ama şahsi öldürmeler kanunlara,  şartlara tabi….
Yani kısacası yaradanın vermediği bir üniformayı  giyenler daha rahat şartlarda öldürebilme yetkisine sahip oluyor.. Başka bir değişle başkasını canını almaya kılıf olmuş oluyor üniforma  galiba…
Hiç unutmuyorum uğradığı silahlı suikast neticesinde elinden yaralanan o zamanın C.başkanı Turgut ÖZAL  TBMM kürüsünde “ Allahın verdiği canın Allahtan başka alacak yoktur” demişti.
Çok anlamlı bir söz ama eğer öyleyse Allah öldürme yetkisini ve öldürmeyi kime verdi ki?  Ve neden insanlar olarak biz öldürmeyi  kendimize  hak gördüğümüz bir hal aldık.
Aksine sevmeyi, ahlaklı, adil, hümanist ve     dürüst olmayı emretmiyor mu yüce Allah her kitabında?…
Kafam karıştı düşündükçe daha da karışıyor….
Nesillerini tükettiğmiz diğer canlılar yetmiyormuş  gibi şimdi de işimize gelmeyen kesim yada toplumlara en layık gördüğümüz şey olmuş ölüm..
Bununla birlikte insanlar bütün çağlarda güçlünün zayıf olanı öldürme yetkisi almışlar kafalarına göre…
Ne tuhaf şey sırf  zayıf diye insanın insana yaptığı ölümüne zulüm..
Günümüzde insan olmanın gereği bu olmuş sanırım hemde sevgiyle bütün canlılarla paylaşarak yaşamak varken…
“Ne diyeyim ki şimdi her şeye rağmen çok ama çok zor olsa da siz yine de insan olmaya ve öyle kalmaya çalışın. Çünkü insanlığın gereği ve devamı için bu en büyük gereksinimdir” 
Engin GEÇTAN   “İnsan Olmak” adlı kitabında
“Gerçek anlamda sevgi, diğer insanları da kendimiz kadar sevebilmeyi içerir, kendimizden çok ya da kendi yerimize değil.”   Demiş  dahası yok artık bunun…
VESSELAM.