Büyük iştir kahraman olmak ve dolayısı ile önemli bir iş yapmak gerekir kahraman olabilmek için…
Kahramanlık, “tehlike karşısında ustalık, cesaret veya güç özellikleriyle zorluklarla mücadele eden gerçek bir insan veya edebi eserin ana karakteridir.” diye geçiyor kelime anlamı...
Peki ne iş yapar bu kahramanlar...
Açları doyurur mu mesela veya hastalıkları yok mu eder?
Sömürülenlere kol kanat mı olur?
Fakir fukaranın ezilenlerin sırtını dayadığı dağ mıdır yoksa?
Zor iş olmalı kahraman olmak. çok zor…
Süpermenler, Örümcek adamlar, Rambo’larla kahramanlığı öğrenen bir nesilden kahramanlık adına ne beklenebilir ki ölmekten ve öldürmekten başka…
Bir Bruce Lee filminden çıktıktan sonra sokakta garip sesler çıkararak birbirimize şakacıktan tekmeler savuranlar da bizdik, Battal gaziyi Malkoçoğlunu izledikten sonra yüzlerce Hiristiyanı öldürmek için kafasında senaryolar kuranlar da…
Geçmişle baktığımızda örnek aldığımız kahramanların ünvanlarını  genelde insanlık adına yaptığı işlerden çok insanları öldürmekten aldıklarını görmemek için kör olmak gerekir…
Yani anlayacağınız “kahramanın iyisi katil olur” anlayışı bütün toplumların yapısında genlerinde var. Veya bizim öyle düşünmemizi istiyor birileri…
Kahramanların yaptıklarıyla, öldürdükleri insan sayısıyla değil de bizim neden katil kahramanlarla gururlandığını asla anlayamadım. Anlamam da mümkün değil…
Sen nasılsan, sana neyi benimsetmişlerse  doğal olarak kahramanın da öyle olacak tabi ki. 
Kendilerinde olmayanı, olmaması gerektiğini düşündüklerini yok etmenin diğer adı kahramanlık olabilir mi?
Ama maalesef öyle görünüyor...  Katil kahramanları seviyoruz hem de taparcasına… 
Yaklaşık 20 milyon  insanı çalışma kampları, zorunlu kolektivizasyon, kıtlık ve yargısız infazlarda öldüren  Josef STALİN...
6 milyon insanı çocuk, kadın, Yahudi, Hristiyan demeden hunharca katleden Adolf HİTLER...
"Yeteri kadar yiyecek olmayınca insanlar açlıktan ölür. Halkın yarısını ölmeye bırakmak diğer yarısının doymasını sağlamak için iyidir" diyerek baskı, terör, sistematik şiddet ve yoklukla yaklaşık 45 milyon insanı açlıktan veya zulümle öldüren Mao ZEDONG…
O zamanki dünya nüfusunun yüzde 11'ini, yani 40 milyon insanı öldüren Cengizhan…
Oğluna diktatörlük devreden tek komünist lider. Açlıktan, hastalıktan, bakımsızlıktan kırdırdığı insanların yanısıra idamları ve suikastları ile yaklaşık 1.6 milyon Koreliyi katleden Kim-il SUNG
Irak'ta çeşitli katliamlar ve tasfiyeler sonucunda hükümeti altında 250 bin Kuveyt ve İran’ın işgali sırasında da  yüz binlerce kişinin ölümüne sebep olan Saddam HUSEYİN…
Listeyi çok fazla uzatabiliriz bu konuda malzeme oldukça bol… Kendi dönemleriyle birlikte halen çoğu insanın kahramanları değil midirler? Bu katiller...
Demem o ki; kendi çıkarları ve hırsları için, ırkının  çıkarları için veya siyasi idialleri için masum insanları dolayısı ile insanlığı ezerek, yurtlarından sürerek, yakarak, asarak, kurşunlayarak, bombalayarak ölümlerine sebep olan hiç kimse kahraman olamaz olmamalı…
Bizim çocukluğumuzda yaşadığımız saçma sapan katil kahramanlar olmasın artık isterim 
Biraz, empati biraz anlayış ve bolca insanlık her şeye ilaç olacaktır eminm….
Yazarken istem dışı  mırıldandığım şarkıyla bitireyim sözlerimi; 
Bir kıyıdan baktım dünyaya
Ellerimde tuz avucumda sedef, 
Bir mavilik bir açıklık
Özgürlük hasreti yüreğime vuruyor
Nerede, nerede insanlar
Dünyayı güzellik kurtaracak bir insanı
Sevmekle başlayacak her şey

VESSELAM