Tarih boyunca yönetilenlerin elde ettikleri kazanımların hepsi toplumsal hareketlerden etkilenerek kazanılmıştır. Yönetenler, yönetilenlerden belirgin bir tepki veya baskı görmeden taviz vermemişlerdir. Halk kimi zaman sokaklara dökülerek kimi zaman çeşitli eylem ve grevler yaparak haklarını elde etmiştir. Çağ açıp çağ kapatan Fransız İhtilali, imparatorlukların yıkılıp ulus devletlerin kurulmasına, yepyeni fikirlerin dünyaya yayılmasına sebep olmuştur. Fransa’da rejim değiştiren bu ihtilal, halkın tepkisiyle başlamıştır. 1960’lı yıllarda ABD’de Vietnam Savaşı’na yönelik tepkiler, zaman içinde büyük çaplı bir toplumsal muhalefete dönüşmüştür. Yine ABD’de ırkçılığa karşı yapılan eylemlerin sonucunda siyahiler oy hakkı elde etmiştir. Bunun gibi birçok olay toplumsal hareketliliğin önemini göstermektedir.

Günümüz dünyasında neo-liberal çağın etkisiyle bireysellik ön plana çıkmıştır. İnsanlar ‘biz’ olarak değil, ‘ben’ olarak düşünmekte, olaylara ‘ben’ olarak tepki vermektedir. Bu durum, genel bir toplumsal tepkisizliğe yol açmaktadır. Günümüzde olaylara verilen tepkiler sosyal medyada yazılan birkaç gönderiden ibaret kalmaktadır. Sosyal medyanın kısıtlanabilirliği ve toplumun azımsanamayacak bir çoğunluğunun sosyal medya kullanmadığını göz önüne alırsak bu gönderilerin toplumsal bir hareketliliği başlatmaya yeterli olmadığını görebiliriz.

Bu genel hareketsizlik, yönetenlerin işini kolaylaştırmaktadır. Artık halk herhangi bir toplumsal olayda ezilenle değil ezenle empati kuracak kadar kayıtsızlaşmıştır.

Bu kayıtsızlığı değiştirmek hepimizin elinde. Artık ‘biz’ olmayı bir olmayı hatırlamalıyız. Sadece sandığa bel bağlamadan, iyi niyetli olduğuna inandığımız yöneticilerin insafını beklemeden anayasal hakkımız olan eyleme geçme hakkımızı kullanmalıyız. Neyi iyi yapıyorsak onu kullanarak ses çıkarmalıyız. Bazen konuşarak, bazen yazarak, bazen el ele sokaklarda yürüyerek tepki vermeliyiz. Bizim gibi düşünenlerle, ‘Bu böyle olmamalı’ diyenlerle bir araya gelmeliyiz.

Rüzgara karşı tek başımıza direnemeyiz ancak hep birlikte rüzgarın yönünü değiştirebiliriz. Başkalarının harekete geçmesini, kahramanlık yapmasını beklemek yerine harekete geçelim. Mücadele ederek birbirimize umut olalım, cesaret verelim. Yalnız değiliz, şimdilik bir arada değiliz.