Ne çok kahraman yetiştiriyoruz bilemesiniz. Ülke savaş durumunda, düşman kahpe, düşman kaleş. düşman korkak, düşman acımasız, dinsiz-imansız ve düşmanının ve bu birlik-beraberliğimize toprağımıza göz diken itlerin çoğunun kimliği belirsiz.
Son vatan, zor günler geçiriyor. Son vatan, şehitlerine her gün ağlıyor. Ve peygamber ocağında son vatan uğruna ölen evliya yürekli Mehmetler, son vatan bayrağının al’ını kanlarıyla boyuyor.
Allah için, Vatan için, Hilal için, Bayrak için, Bu kutsalları emanet aldıkları gelecek nesiller için içiyorlar şehadet şerbetini. Hemde çoğu kahpece, haince, insanlıktan nasibini almamış, insanlık düşmanı soysuzların tuzaklarında veriyorlar son nefeslerini.
Klavye kahramanlarımızın yaptıkları ve yapacakları şeyler klasik olsa da çok önemlidir! "Önce her menfur olayı kınayan, en çok beğenilen yazı ve resim paylaşırlar. Ardından terörü lanetlerler siyah kurdelayla. Sonrasın da birlik beraberlik ve kardeşlik üzerine methiyeler dizip huzura kavuşurlar.” Görev tamamlanmıştır artık. Bundan sonra yapılması gereken en elzem şey, hayatı normal akışında, şarkılarla, türkülerle, aşk sözleriyle,fıkra ve resimlerle karşılamaktır klavye kahramanları için. 
Çok bilmiş siyaset ve toplum bilinci konusunda uzman kesilen 7/24 konuşarak milleti aydınlatma ayağına türlü türlü senaryolar yazarak paranoya yaratan ancak çok bilmişliklerinden ötürü de ne dedikleri ve neyi savundukları bir türlü anlaşılamayan uzman cahil kahramanlarımızı anmadan geçmek haksızlık olurdu.herhalde.
Ne güzel demiş Orhan Veli her şeyi özetlercesine:
Neler yapmadık şu vatan için!
Kimimiz öldük;
Kimimiz nutuk söyledik. 
İyi bir yıl yaşadığımızı kimse söyleyemez. Her yanımız sarılmış, her koldan saldırı altındayız.
Neler yaşamadık ki millet olarak? 
Bitmek bilmeyen terör olayları bizi canımızdan bezdirmedi mi? Yureğimizi yakan patlamalar, yüzbinlerce insanımızı evsiz işsiz bırakan, canından eden hendek olayları. Güvenlik güçlerimize kahpece kurulan tuzaklar, canlı bombalar, patlayan arabalar ve belaların en büyüğü 15 temmuz darbe girişimi 2016 da yureğimizi kavuran olayların sadece bir kaçı.
Bu hepimizin bildiği acıları yazmamın nedeni sadece merak edişim.
Neyi mi? Neyi olacak.
bu kadar acı varken, Bu kadar şehit varken. Bu kadar kan akarken. Vatan bu kadar tehdit altındayken. Kaç kişi, kalavye kahramanlığını laf cambazlığını, acıları paylaşmayı, bir köşeye bırakıp sahte yüz maskesi takınarak dost ve akrabalarına güzel eğlenceler önerecek yada önerilen eğlencelere katılacak.?
Ya da şöyle sorayım:
Peygamber ocağında destan yazan yiğitlerimiz vatan ve bayrak için savaşırken kaç klavye kahramanı ve laf ebesi çılgınca eğlenecek?
Bu konu da içimden geçeni söylemeden edemiyecem;
Sizi Allah’a havale ediyorum klavye kahramanları….
Vesselam...