Aralık ayının ortalarına yaklaştığımız bu günlerde 2023 senesinin bitmesine son 20 gün kaldı. Özel hayatlarımızda iyi günlerimiz, kötü günlerimiz, mutlu, mutsuz günlerimiz oldu eminim ki. Bizi güldüren anılar, ağlatan hatıralar biriktirdik sene boyu. Ama ülkemiz için zor bir sene olduğunu kabul etmek gerek.

Önce 6 Şubat depreminin yakıcı ve yıkıcılığı, yitip giden binlerce can, evsiz, işsiz kalan binlerce insan, sevdiklerinden kopan, hayatını geride bırakmak zorunda kalan binlerce kişi… Etkileri hala devam eden, akıllardan hiç çıkarılamayacak kadar büyük bir felaketti yaşananlar. Asla onarılamayacak yaralar ve asla geriye alınamayacak günler bıraktı ardında 6 Şubat depremi. Devam eden hayatın içinde toplum olarak sorgulamayı, hayatı, sevdiklerimizi daha çok sevmeyi öğretti bize birçok şeyi götürürken hayatlardan.

Daha sonra yaşanılan seçim süreci. Bir yanda iktidarın devam ettirmek istediği iktidar koltuğu, bir yanda muhalefetin süregelen sisteme karşı kazanmak istediği kıyasıya yaşanmış bir seçim süreci. Kimileri için zaferle sonuçlanırken, kimileri içinse umutların söndüğü, güzel günlere olan inancın bittiği bir sonuçtu. Birlik ve beraberliğin körüklendiği günler gördük, farklı kesimlerden insanların birbiriyle nasıl kenetlendiği günler gördük. Sonuç ne olmuş olursa olsun sırf bu yüzden bile körüklenmeli içimizde bir yerlerde var olan umut. Bir yer var hala bizleri birbirimize bağlayan ve o yerin adı memleketini sevmek. İşte bu yüzden bu sene bize umudumuzu asla tüketmememiz, ülkemize dört elle sarılmamız gerektiğini öğretti. Nazım Hikmet’in de dediği gibi “Dörtnala gelip Uzak Asya'dan Akdeniz'e bir kısrak başı gibi uzanan bu memleket, bizim.”

Tam olarak hangi noktada başladığını bile hatırlayamadığımız ekonomik kriz bu sene millet olarak bırakmadı peşimizi. Zam üstüne zam gelen ürünler, artan ve dur durak bilmeyen kiralar derken basit bir şekilde kendi halinde yaşamanın bile insanları zorlamaya başladığı zamanlar geçirdik, geçiriyoruz…

Tüm bunların yanında artarak devam eden ve artık sonu gelmeyeceği düşünülen mülteci sorunu, kadına, erkeğe, çocuğa, hayvana, doğaya duyulan kin ve her birine gösterilen şiddet, insanların canına artık yetti dedirten olumsuzluklar sanki bırakmadı peşimizi.

Tüm bunların yaralarını saramayız belki, zamanı geri döndürüp olanı olmamış yapmamız mümkün değil. Ama tüm bunlara rağmen olacak olanlara umudumuzu yitirmeyelim. Yeni sene güzellikler getirsin hayatımıza, bahar çiçekleri açtırsın gönlümüzde ve huzur getirsin bizlere...

Dilerim ki 2024 bizim senemiz olur, hepimizin.