Geçmiş, adeta bir melodi gibi günümüze notalar bıraktı. Dün, önceki gün, evvelsi gün ve çok daha eski günleri bıraktığımız gibi 2023 ü de dünde bıraktık. Yarınlar her ne kadar umutlarla dolu olsa da, umut tarlasını bizlerin emeği ile ekecek, hayatın kendi yolu ile biçeceğiz muhakkak ki. Elimizde olan hayal etmek ve emek harcayarak akışta kalmak.
Şimdi, dünkü melodiye veda vakti geldi. Yeni şeyler söylemek gerek, geçmişin yükünden kurtulup geleceğe umutla bakmak. Mevlana'nın öğüdüyle, hayıflanmadan, geçmişten ders alarak yarını yaşamak; anıların rüzgarında dans eden bir ruhun serüvenini başlatmak lazım.

“Dünle birlikte gitti cancağzım
Ne kadar söz varsa düne ait
Şimdi yeni şeyler söylemek lazım”
Yeni şeyler!
Hayıflanarak değil, geçmişten ders alarak…”

Dünün yani geçtiğimiz yılın icmalini eminim herkes yapıyordur. Neler yaşadım ne kararlar aldım neler bekliyorum gibi soruların cevap havuzunda kulaç atmışızdır. Geçmişi bir öğretmen olarak görüp, yarına umutla bakabilmek akışta kalabilmek demektir. Hayatın akışı içinde geçmişin tek bir andan ibaret olduğunu ve tekrarı olmayacağını bilerek, hayatımızdaki yarın doğacak güneşe ve rüzgara karşı duruşumuz belirler. Mevlana'nın derin bakışlarıyla işlediği, “Aynı ırmakta iki kere yıkanılmaz” sözündeki gibi zaman nehir gibi mütemadiyen akar ve bu akış tekrar tekrar aynı yerden aynı heyecanla, aynı hislerle, aynı bakış açısıyla değil, hayatın bize kattıkları ile harmanlandığı için aynı duyguları zaman makina sonda geri dönsen bile yaşayamazsın. Yaşam anlıktır, hayaller bir ömür.

Velhasıl kelam geçmişin izleri, şu anın temelini oluştururken, geleceği de şekillendirir. Ancak, her anın kendine özgü bir değeri vardır ve bir daha yaşanmayacak olan o anın kıymetini bilmek gerekir. Yarınlara bu bilgelik ile yürümek gerekir. Umutlarına, hedefine doğru yürüdüğün yolda ayağına dikenler atacaktır illaki ama o dikenlerin daha önce ayağını nasıl acıttığını hatırlayıp, bilgi ve donanımınla dikenden kurtulabilir ve yürümeye devam edebilirsin, hatta etmelisin de...

Geçmişi kambur yapmadım, cebimde tecrübe olarak taşıdım. Hatalarım da oldu bilgilerim de, kahkaha da oldu gözyaşımda beni ben yapan bu öğretelire müteşekkirim. Şimdi bana gelecek olan yıllar korksun, ben dünü yaşayan ben yarını fevkalade karşılarım. Madem hayat bir satranç oyunu ben ilahi adalete sığınıp, gücüme güç katarak idealleriniz kucak açarak karşılarım.
Dün acıdan korktum, bugün sineye çektim yarın cebimdeki tecrübemi bilezik olarak taşırım.

Şimdiki aklım, birikim ve deneyimlerimle yapabildiklerimi, gençlik yıllarımda gerçekleştirebilir miydim? Hayır sanmıyorum! Her yaşanan dönemi, mutlaka kendi koşulları içinde değerlendirmek gerekir. Gençlik yıllarıma göre bedensel gücümün eksildiğini hissederken, buna karşın düşünce ufkumun giderek açıldığını görebiliyorum.

İşimde ve yarınlarımdaki sevdiklerimin üzerindeki hayallerimde, kendinden emin bir ehliliğin gelecek yıllarda katlayarak yeneceği bir tecrübeye sahip olmanın haklı keyfindeyim. Bugün varsa ben var olduğum içindir. Dünü yaşadığım içindir. Tecrübelerimi islerin arasına saklamadım içindir. Bugün, ben var olduğum için yaşanacaktır. Şükrederek, sabrederek, umut ederek bakıyorum hayata tıpkı keyifle yenen çikolatalı bir pasta gibi anı yaşıyorum.

Nefes almak için bile efor sarfettiğimiz bu dünyada, bahaneden sebeplerle kendi mutluluk ve umutların olduğu alanımıza dahil edeceklerimiz bizim elimizdedir.

Yaşanacak olan rüzgarlar, güneşe, yağmura ve hatta tozlara karşı hayıflanarak, oturarak, sadece bekleyerek değil bilgi ve umut gücünü birleştirerek, köklerini toprağa veren çiçek gibi selamlamak lazım yenilikleri.

Hüzün sevinç kadar yer kaplar, neşe gökkuşağı kadar, umutlar yarınlar kadar, bilgi toprak kadar yer kaplar bu hayatta.

Dünü ve yarın arasındaki bugün için yaşamı anlamlı kılmak, her anın değerini bilmek ve geçmişe takılıp kalmadan geleceğe odaklanmak adına derin bir bilgelik sunar. Dünü yaşatan hayata teşekkür etmeli ve yarını yaşatacak olan hayata ise bugünden emin olduğumuzu gösterme vaktidir, hoşgeldin 2024...