Kimse kendinde ki kusurları görme konusunda gönüllü olmuyor ne yazık ki, hep başkalarına odaklanmayla harcıyor zamanının çoğunu. Başkalarında aradığı ya da bir şeyler bulmak için harcadığı o zamanı aslında biraz kendine ayırsa, başkalarına devamlı tutmuş olduğu o aynayı biraz kendine doğru çevirse, belki de kendiyle ilgili bu zamana kadar görmediği birçok gerçek ile yüzleşecek. Şimdi o aynayı biraz olsun kendine tuttuğunda sana bahsettiğim bu ipuçlarına bir bak bakalım, o aynaya baktığın zaman bu ipuçları ile karşılaşıyor musun?

• Çevrende ki insanlar seninle konuşmaktan hoşlanmıyor ve bunun için çaba göstermiyor mu?
• Kimse seninle kolay kolay iletişime geçmiyor ve rahatsızlık duyup hızlıca ortamı terk ediyor mu?
• Sana hayatıyla ilgili sırları vermek istemiyor ve hayatıyla ilgili konuşmanda hoşlanmıyor mu?

Buraya kadar aynanın bir kısmını çevirdik, hadi devam edelim…

İnsanlara hissettiklerini anlatmak yerine, onlara hissettiklerini yansıtıyor olabilirsin. İlişkilerinde sıklıkla zorluklar yaşıyorsundur, çok arkadaşın yoktur. Varsa da sınırlı birkaç kişidir. Arkadaşlık, aile ve evlilik ilişkilerinde çekişmeler, çatışmalar ve arada gelen öfke patlamaları yaşıyor musun? Çevrenden istediğin yanıtları almadığın zaman öfken bir volkan gibi patlayacak olup hırsını başka yollarla çıkarıyor musun? Sende olmayan eksik kalan yönlerini çevrende ki eşin, dostun ve arkadaşında görünce, o sende olan eksikliğini o kişiyi karalamaya çalışarak tamamlamaya çalışıyor musun? Başkalarını taktir ediyor ve saygı duymakta özen gösteriyor musun? Yoksa tam tersi eleştirip devamlı yargılıyor musun? Bunlar sana bir yerden tanıdık geliyor mu?...

İnsanlardan hoşlanmıyor ve insanların olmadığı yerleri daha mı çok tercih ediyorsun? Narsitler ve toksik kişiler insanları sevmezler çünkü. İnsanlara karşı büyük bir nefret ve tatminsizlik duyarlar ve aşağılama konusunda oldukça başarılıdırlar. Onlara göre hep başkaları suçlu başkaları hatalı ve başkaları kötüdür. İnsanlara karşı bu olumsuz liste böyle uzayıp gider… İnsanlara karşı oluşturdukları bu temel inançları onları değersiz bulmalarına sebep olur. Aslında kendilerine karşıda aşırı suçlayıcı ve eleştireldir ama bunu çevresinde ki insanlara yansıtarak güç kazandığını düşünür. Hayatında ki birkaç kişi onun bu yüksek mevkisine layık olmaya hak kazanmıştır. Yaşadığı ya da yaşayacağı her durumda kötümser düşünür. Her şeyin kötü tarafına odaklanır ve çevresi tarafından sürekli huysuz biri olarak tanımlanır. Hata yapma lüksü olmadığını düşünür onun için yaptığı her hangi bir hata olmaması gerekir, aksi halde edindiği gücü kaybedecektir. Peki ya sen kendine hata yapma şansı veriyor musun? Kusurlarınla yüzleşebiliyor musun? Başkalarını sürekli eleştirmekten vazgeçiyor ve onların hayatlarının yükselişinden rahatsızlık duyuyor musun? Eğer yaptığın hatalarınla yüzleşebilirsen, kendi öfkeni ve kusurlarını insanlara yansıtmazsan ilişkilerinde sürekli güçlenir ve sağlam bir ilişki kurarsın. Ama bunun tam tersini yaparsan çevrende ki insanlarla ilişki bağlarını zayıflatırsın. Bir de sen bir narsist sen eğer senin diğer ismin “Akıl hocası” olmalıdır. Çünkü sen her şeyin en iyisini ve en mükemmelini bilirsin. Kimse sana bir konu hakkında fikir sormasa da bilirkişi olmayı kendine görev edinmişsindir. Ama kimse her konu hakkında fikir ve tavsiye almak istemez ve çoğu zaman bundan rahatsızlık duyar. Ve sen bunu hissettiğinde hemen suçlayıcı bir tavıra geçersin. Peki insanlara karşı yapmış olduğun bu uzmanlığın boşa çıkınca, mood’un düşüyor mu seninde? Seni dikkate almadıklarında, dikkatler başkasının üzerine çekildiğinde rahatsız oluyor musun? Kendine şöyle bir baktığında bu özelliğin var mı?

Hıı son olarak bir de başka hiç kimse hiçbir şeyi bilemez ve bilmemelidir. Sürekli insanlarla bu yüzden de bir yarış halindesindir, eğer bu yarışta seni geçerlerse EYVAH! Hemen çelme takmak için kolları sıvarsın…