Çok iddialı bir başlık oldu kabul ediyorum... Son zamanlarda bunu çok düşündüm. “Mutluluk, istediğin zaman istediğin şeyi yapabilme özgürlüğüdür” diyordum hep. O da çok önemli fakat insanları, çevreyi, etrafı yoğun bir şekilde istemsizce düşünerek gözlemledim ve bu gözlemlerin sonucunda da bizi gerçek anlamda mutlu eden şeyi buldum.

Eğer mutluluk “para” olsaydı, o kadar zengin insan mutsuz olmazdı. Mutluluk “kariyer” olsaydı, yine aynı şekilde çok iyi yerlere gelmiş insanlar mutsuz olmazdı. Para, kariyer ve özgürlük, insana rahat bir yaşam sağlayıp rahatlık hissi verir, ancak mutluluk hissini veren şey bunlar değildir. Özgür ve iyi bir kariyere sahip olup inanılmaz paralar kazanan insanların hayattan keyif almadıklarını gördüm. Para içinde yüzen ancak yalnız kalıp hep aklında bir insanın ona vereceği sevgiyi dört gözle bekleyenleri de gördüm. Paralı, kariyerli, özgür; ancak sevgisiz, yalnız ve mutsuzlardı… “Her şeyim var ama hiçbir şey keyif vermiyor, hiçbir şeyin tadı tuzu yok” diyen insan o kadar fazla ki… Bunlara sahip olmayan insanlar tabii ki inanmayacak buna, çünkü insan ulaşamadığı şeyi her zaman muhteşem görür, ulaşınca ise sıradan görür.

Hayatınıza anlam katan, siyah beyaz tablonuza renk veren, gününüzü güzelleştiren, içinizdeki kurumuş toprakları su verip çiçek bahçesine dönüştüren o sihirli formül “sevgi”dir. Çok önemli bir detay var; sevgililikten bahsetmiyorum, zira insanı kanser eden sevgililikler de var. Ben, tüm ruhunuza iyi gelen, adeta bir ilaç gibi size şifa veren, düşünüldüğünüzü ve üzerinize titrendiğini derinlerinize kadar hissettiğiniz, ayaklarınızı yerden kesen gerçek ve güzel sevgiden bahsediyorum. Dünyanın en eşsiz yerinde bile olsanız, şu bahsettiğim durum kadar mutluluk alamazsınız. Sevgi insanı güzelleştirir ve iyileştirir. Sevgi satın alınamaz, öğrenilemez ve öğretilemez; sevgi içten gelir.

İclal Aydın sevgiyi şu sözlerle özetlemiş: “Sadece 'sevilmek' harekete geçirir donmakta olan bir kalbi. Ve hızla çarpan bir kalptir her seferinde dünya üzerindeki onca güzel şeyin sebebi.”

Tolstoy ise şöyle demiş: "İnsanlar sadece kendi hayatları için kaygılandıkları, kendilerini kolladıkları için yaşar sanırdım, oysa onları yaşatan tek şey sevgiymiş."

Mutluluğun formülü ne kariyerdir, ne paradır, ne de özgürlüktür. Mutluluğun formülü “paranın sorun olmayacağı güzel bir sevgidir.”

Son olarak tam bu yazıyı yazarken arkadaşıma “Hayatta en mutlu olduğun anı hatırlıyor musun?” diye sordum… Çok sevdiği ve sevildiği bir sevgilisi vardı, onun adını verdi ve hayatta en çok onunla beraber olduğu dönemlerde mutlu olduğunu söyledi…