Uzaktan eğitim, yarı zamanlı yüz yüze eğitim, seyreltilmiş sınıf sistemiyle eğitim derken sonunda bu dönem yüz yüze eğitim başladı. Öğrenciler heyecanlı veliler onlardan daha heyecanlı… Okulların etrafında, okul duvarlarının üstünde çocuklarını görmek için yarışan veli yığınları. Covit 19 ile mücadelenin silahları kabul edilen maske, mesafe, hijyen kuralları hak getire. Okullar da deseniz kalabalık sınıflar, en basitinden aynı sırayı paylaşan öğrencileri düşündüğünüzde sosyal mesafeyi korumak ne mümkün? Okullar ne gibi önlemler aldı, sadece zaman zaman dezenfekte etmek ve sınıf camlarını açarak havalandırmak, çocuklara maskenizi takın diye uyarıda bulunmak covitten korunmak için ne kadar yeterli? Okullar açılmadan önce isterdik ki oturma şekilleri salgın göz önüne alınarak düzenlensin, sınıflar kalabalık olmayacak biçimde oluşturulsun hatta sabahçı öğlenci sistemi getirilerek okuldaki öğrenci sayısı yarı yarıya düşürülsün ve böylece bulaş riski azaltılmış olsun. Virüsün yayılma hızı düşsün. Okullar tekrar kapanmasın, eğitime bir darbe daha vurulmasın.

En güvenli ve doğru tedbirlerin hayata geçirilmesiyle çocuklarımız hakları olan eğitim ve öğretimlerini alabilsinler. Tabi ki bunun için sadece okulların gayreti yeterli değil. Eğitim ve öğretimden sorumlu kurum ve kuruluşlar, okul yönetimleri, öğretmenler, öğrenciler ve velilerinde gayret göstermesi gerekir. Hatta salgın sürecinde bulaş riskinin yüksek olduğu konser ve kalabalık insan gruplarının katılımlarıyla gerçekleşen etkinlikleri yapmakta sakınca görmeyerek virüsün ölümcül etkisini görmezden gelen Çatalca Belediyesi Yöneticilerinin de çaba sarfetmesi gerekir. Bu konserlerin, etkinliklerin pandemi sürecinde anlamı nedir bilmiyorum. Herkes istiyor ki pandemi sona ersin, öğrenciler okullarına dönsün, esnaf zaten tükendi tekrar kısıtlamalar kapanmalar olmasın belini doğrultsun, insanlar maskesiz özgürce sokaklara çıkabilsin, evlenecekler düğünlerini gönül rahatlığı ile yapsın, eş dost bir araya gelip birbirinden korkmadan keyifle sohbet etsin. İnsanlar bunları yapabilmek için beklerken kimse size demez ki şu Çatalca Belediyesi’ne yazıklar olsun bu sene hiçbir konser, etkinlik düzenlemedi, bizleri eğlendirecek bir organizasyon yapmadılar.

Şimdi yok babalar günü etkinliği yok konserler, yok çocuklar için eğlenceler bu gibi virüsün hızla yayılacağı etkinlikleri yaparak insanların tehlike altında olacağını belediye de çalışan bir kişi bile akıl edemez mi? Sizin halka aşı olun, maske, mesafe hijyen kurallarına uyun uyarılarınızı kim dikkate alır? Her gün vaka ve vefat edenlerin sayıları açıklanırken sanki pandemi bitmişte onu kutluyormuşsunuz havaları nedir? Bu süreçte yapılması gereken konserler, eğlenceler değil. Onlara harcayacağınız paraları okullara tekli sıralar yapılması için harcasaydınız, okulların belli ki bütçeleri yeterli değil karşılayamadıkları tedbirler için kullanmayı akıl etseydiniz. Salgınla topyekün mücadele edip kısa sürede bitmesine destek olduktan sonra kutlamaların, festivallerin en muhteşemlerini yapsaydınız olmaz mıydı? Ne oldu yani insanlar iç içe konser seyretti, şarkı söyledi, bebekler emekledi, çocuklar kendilerini ve belediye başkanını boyadı, kadınlar böreklerini yarıştırdı bu arada da virüs kime bulaşsam diye portakalı soydum tekerlemesiyle sayarken bunların kime ne faydası oldu.  

Ben bunları gözlemledim, değerlendirdim ve yazdım kimse bana kalemşörlük hikayesiyle gelmesin, herkes günümüz şartlarını göz önüne alarak düşünsün, sorgulasın. Bu etkinlikler pandemi sürecinde bir ihtiyaç mıdır yoksa can çekişen eğitim sisteminin tekrar toparlanması, esnafın soluk alması ve buna benzer zor günler yaşayan oluşumları ayağa kaldıracak daha başka çözümler üretip hayata geçirmek mi daha gereklidir? 

Artık siyasette de yönetimsel faaliyetlerde de günü kurtarmalık aktivitelerden vazgeçip, geleceğe dönük ve yaşamsal değer taşıyan fikirler üreten ekipler ve liderler görmek en büyük arzum oldu. Yapılacak hizmetleri doğru ve gerekli öncelik sıralaması ile gerçekleştiren “köy yanar deli taranır“ atasözünü akıllara getirmeyecek faydalı çalışmaları görmeyi diliyorum.