Atatürk'ün Türk ulusunu selamladığı bir fotoğrafı var. Aslında o kadar derin anlam içeren bir fotoğraf ki, öğrendikten sonra daha bir anlam kazanıyor.

Yıl 29 Ekim 1938 ve Cumhuriyet Bayramı… Mustafa Kemal Atatürk, yaşamının son dönemlerini Dolmabahçe Sarayı'nda geçirdi ve 29 Ekim 1938 Cumhuriyet Bayramı ise onun yaşamının son günlerine denk geldi. Son dönemlerinde İstanbul Dolmabahçe Sarayı’nda olan Atatürk, 29 Ekim kutlamaları için Ankara’ya gitmek istiyordu. Ancak doktorlar, değil Ankara'ya gitmesini yataktan kalkmasına bile izin vermiyorlardı. “Ne olacaksa olsun, yeter ki orada olayım” diyen Atatürk doktorlara, “Bütün mesuliyet benimdir. Ankara’ya mutlaka gideceğim” demiştir. Atatürk her ne kadar Ankara'ya gitmek için ısrarlarını sürdürsede, bu isteğinin gerçekleşmesi neredeyse imkansızdı.

29 Ekim 1938 günü Cumhuriyet 15. yaşını doldurdu. Coşkuyla kutlamalar yapılırken ülkenin büyük önderi Atatürk, Dolmabahçe Sarayı'ndan çıkamamanın üzüntüsü içindeydi. Atatürk'ü yaşamı boyunca en çok duygulandıran olaylardan birisi de o gün yaşandı. Kuleli Askeri Lisesi öğrencileri bir tekneyle kutlamalardan dönüyordu. Cumhurbaşkanlığı boyunca ilk kez Ankara’daki törenlere katılamayan ve durumu oldukça ağır olan Atatürk'ü görmek isteyen öğrenciler, gözyaşları içerisinde ellerindeki bayrakları sallayarak “Atamızı görmek istiyoruz!” diye haykırıyorlardı. Sesleri duyan Atatürk, camın önüne gelmek istedi. Kendisini pencere önüne getirip bir koltuğa oturttular. Öğrenciler, Dolmabahçe Sarayı penceresinde Atatürk'ü görünce o kadar heyecanlandılar ki, bir kısmı denize atlayıp onu daha yakından görmek için Dolmabahçe Sarayı’na doğru yüzmeye başladı. Gençler bir anda “Dağ başını duman almış gümüş dere durmaz akar” marşını hep bir ağızdan söylemeye başladılar. Bu manzara karşısında Atatürk, gözyaşlarını tutamadı ve elleriyle son bir kez selam verdi Askeri Lise öğrencilerine. Bu aynı zamanda onun halkını da son selamlayışı oldu. İşte fotoğrafın, insanı derinden etkileyen hikayesi bu…

Atatürk, Cumhuriyet Bayramı için Ankara’ya gidemedi ancak, ülkesini emanet ettiği gençler onun yanına geldi ve Cumhuriyeti'nin 15. yılını böyle kutlamış oldu. 29 Ekim 1938 sonrası ise daha da ağırlaşarak yataktan hiç çıkamaz hale geldi ve 10 Kasım 1938 günü hayata gözlerini yumdu.