Seçimlerden yani 28 Mayıs 2023 ten sonra muhalefet kayboldu. Ara ki bulasın.

Muhalefetin olmayışını fırsat bilen yönetim istediği gibi sağa, sola at koşturuyor. Muhalefetten soran ya da engel olmaya çalışan olmadığı için adeta, “Dediğim dedik çaldığım düdük” misali istediklerini yapıyorlar.

TBMM yemin töreninden sonra vekiller birbirlerini tanımaya dahi fırsat bulmadan tatile girdi.

İYİP ve CHP’nin içerisindeki karışıklıklar sürüp gidiyor. Hani bir hak arasında genellikle söylenen bir laf var ya “Burası kadınlar hamamına döndü” diye. Bu partilerin durumu aynen böyle. Birisinin söylediğini bir başkası, “O kendi fikridir” diyerek yalanlıyor.

6’lı masada yer alıp haybeden milletvekili kazanan diğer partilerin zaten esamesi okunmuyor. Bu durumda İYİP, 6’lı masayı yıkıp seçimim kaybettiği gibi kaybettirdiğine mi yansın?

Yaklaşan yerel seçimlerde ittifak yapıp yapmaları kararsızlığı ile mi uğraşsın?

Kurultay yapmış olmalarına rağmen içerisindeki uyumsuzluğa ve geçmişteki hatalarının pişmanlığına mı yansın?

Sahi yıllardır Meral Hanım için masada sümen altı edilen FETÖ’cülükle ilgili dosyanın birden takipsizlikle sonuçlanması sonrasında Meral Hanım MYK’yı toplayıp yerel seçimlere kendi amblemleri ile girme kararının alınması düşündürücü olabilir mi?

Durum böyle iken muhalefet’in güçlü partilerinden biri olan İYİP’ten halkın düştüğü durumu düşünmek ve muhalefet yapmasını beklemek ne derece doğru olur ki?

Ya oyları olmadan meclise girenler!

6’lı masada olup Millet İttifakıyla hareket eden DEVA, GELECEk ve SAADET partileri Kılıçdaroğlu’nun adaylığına karşılık vekillik alıp Parlamentoda koltuk sahibi olanlar, ayrıldıkları partinin halen iktidarda olması nedeniyle zaten muhalefet yapma durumunda değiller. Varlıklarını sürdürmek için ara sıra halkı savunan bir şeyler söylemekle yetiniyorlar. Bu partiler Cumhur İttifakının içinde olan YRP kadar dahi muhalefet yapmadıkları gün gibi ortada. Zaten Millet İttifakına da Kılıçdaroğlu’nun seçimine de pek katkıları olmadı.

Gelelim CHP’ye!

Seçimin hemen sonrasında bir değişim dönüşüm başladı. İşin garip tarafı bu değişim ve dönüşümcüler yıllar boyu CHP yönetiminde ve Kılıçdaroğlu’nun yanında olup defalarca dönem vekillik kapanlardan oluşması dikkat çekicidir. Bunların çoğu bölgelerinde kendilerinden başka ikinci kişiyi meclise taşıyamayan parti yöneticileri ve yetkili kişiler olması da ayrı bir meseledir.

Öte yandan, değişimciler, Kılıçdaroğlu adaylığı ve rakiplerinden Özgür Özel yıllardır parti yönetiminde olmasına rağmen sorumluluğu kabul etmeyen bir Genel başkan adayı. Bolu başkanı, İlçe ve il seçimlerinde kimlerin aday olup kimi destekleyecekleri muhtemel adayların bu konudaki pazarlıkları derken, nereden bakarsanız bakın ülkemizde muhalefet yoktur.

Bu durumda halkın, işçinin, emeklinin, memurun, köylünün, üreticinin, esnafın, sanayicinin ve işverenin ne çektiğini bilen, inlemelerini duyup gereği için çabalayan muhalefet yok.

Hak, hukuk, adalet arayanlar, Cumhuriyeti, laikliği ve demokrasiyi savunanlar bu durumda irtifa kaybetmeye devam ediyor. İrtifa kaybı da doğal olarak oyların azalmasına sebep oluyor.

Ülkemiz mülteci ve sığınmacı işgalinde. Bunlar işgalle kalmıyor bulundukları yöre ile uyum sağlayamadıkları için beklenilmeyen hadiseler çıkıyor ve bu durumlar iktidarın da muhalefetin de umurunda değil.

O zaman çare, çözüm halkta, kendi ittifakını kurup konularla ilgilenmeyenlere ders vermenin zamanıdır. Muhalefet yapamayan muhaliflere sormak lazım;

Ülkenin ve halkın durumu bu hallerde iken, sizler kendi meselelerinizle uğraşıp hal yolu bulamazken, Halkın sorunlarını nasıl halledecek ve onları nasıl inandıracaksınız?

Bu durumda Cumhurbaşkanı ve AKP Genel Başkanı Sn. Erdoğan’ın, “Bu muhalefet olduğu sürece biz iktidar olmaya devam ederiz” demesi yukarıda belirtilen sebeplerden olabilir mi?