Madem geceye vardık. Şimdi biraz hisli ve her şeyden, herkesten uzakta laflar etmenin tam sırasıdır. Ne enflasyon, ne siyasetin gündemi ne de sıcak hava ilgilendirmiyor şu an beni. Uzak okyanus ülkelerinden birinde; hiç bilmediğim sokaklarda seninle el ele yürümek hayalindeyim.

Bir miktar sarhoşuz, aylak adımlar eşliğinde yürüyoruz. Dudaklarımızda neşeli bir türkü. Dünleri ardımızda bırakmışız, yarın yokmuş gibi öylece o anın içinde; bir anlam denizi içerisinde dalga dalga vuruyoruz birbirimizin gönül kıyılarına. Ve sen sonra ne güzel gülümsüyorsun.

Birbirimizi hiç tanımıyoruz. Lakin ilk görüşte anlıyorum ki öte dünyalarda çok tanışmışlığımız olmuş. Daha evvel hiç konuşmamışız. Lakin adımı söyleyip bana baktığında biliyorum ki; senelerce konuşmuşuz. Aynı savaşta farklı cephelerde kılıç kuşanıp, ağır yaralanmışız...

Birbirimizden habersiz kılıç çekmişiz her türlü kedere, birbirimizden habersiz ok atmışız her türlü sıkıntının üzerine ve bir vakitler yine birbirimizden habersiz Don Kişot okumuşuz, yel değirmenlerine savaş açmayı hayal etmişiz... Açmışız da. Nasıl da iki deliyiz habersiz...

Bazen diyorum keşke senden hiç haberim olmasaydı. Şayet senden haberim olmasaydı; sensizlik de olmazdı. Bilinç diyorum Belma Sebil; kötülüklerin kötüsü. Kalbinin attığını bildiğinde çarpıntın başlar ya öyle. Ben senin varlığını bildiğimden beridir, sensizlik limanında avare...

Bir sigara yakıyorum sonra bir tane daha. Kahve içiyorum. Sonra bir kahve daha. Eylemler de düşünmek gibi seni. Bir kere düşünüyorum seni sonra bir kere daha. Bakıyorum saat gecenin 1 buçuğu. Bekçiler geçiyor sahilden, GBT'me bakıyorlar. Orada bile çıkmıyorsun, alacağın olsun.

Uykusuzluk dağının zirvesindeyim. Bir ateş yaktım. Sanki kederimi yaktım. Köpek öldüren şarabı var çantamda. Yıldızlara yakınım, insanlara ve şehirlere uzak. İnsanların arasında ve şehirlerde; özgürlüğümüz tutsak. Dağ başları ve uzak deniz kıyıları iyidir. Bir de sen olsaydın...