Ardımızda kocaman 365 gün bıraktık. Dolu dolu acılar sevinçler yaşadık. Ama en kötüsü de özel gereksinimli evlatlarımızın kimi işkence kimi ihmal sonucunda hayata veda ettiler.

O yüzdendir ki bizim için 2022 yılı çokta iyi geçti diyemeyiz. 2022 yılında geride göz yaşlı anneler kaldı, hayallerimiz ve umutlarımız yarım kaldı. En büyük korkuları annelerin kendilerinden sonra özel evlatlarına ne olacağıydı. Maalesef değişen bir şey olmadı yine bir çok anne yeni yıla aynı kaygılarla başlayacak. Çünkü her anne çocuğunu bir kuruma teslim ederken emin olmak istiyor.

Sebebi de şudur yeterince eğitim alamayan çocuklarına ya evlerinde kurmuş oldukları demir bir kafeste bakmaya çalışıyorlar ya da bir bakım merkezine teslim etmek zorunda kalıyorlar.

Evde hapis etse her gün içi kan  ağlayarak içi içini yiyecek bakım merkezine koysa başka sorunlar yaşayacak. Belki dayak işkence veya ölümle sonuçlanabilecek daha kötü problemler yaşayacak. Yani anneler artık bir çözüm bekliyor. 2023 yılında Tükiye’nin yeni yüz yılında 

özel çocukların eğitim ve yaşam haklarını teslim etmeliyiz. Sosyal devlet anlayışının 2023’te devreye girmesi en büyük arzumuzdur.

Engelliler için dilerim ki 2023 yılı annelerin gözyaşları ile dolu olan gözleri sevinçle umut dolsun. Hayata güvenle tutunsunlar acıları son bulsun artık.

Bir avuç insanın çabası bile herşeyi değiştirebilir. Böyle gelen düzene böyle gitsin demek olmaz. 2023 yılında çaresiz bu annelerin sesi olmak zorundayız. Kimi mama kuyruğunda bekliyor, kimi bez kuyruğunda kimi hastane. Bu evlatlarımızı kucaklamak onlara yaşanılır bir hayat sunmak hepimizin görevi.

Dilerim 2023 özel çocuklarımız için milat olur.

Yeni yılın yeni umutları yeşertmesi dileğiyle.

Kalın Sağlıcakla.