Ne güzel şarkıdır dimi?

Bülent Ersoy pek güzel söyler. Metin Akpınar da güzel söyler. Daha çokları güzel söyler ama en güzeli kendi kendinize mutlu mesut mırıldanmak olmalı.

Şimdi mesela yarın günlerden de pazar. Hani Nazım Hikmet bir şiirinde diyor ya;

“Bugün pazar.
Bugün beni ilk defa güneşe çıkardılar.
Ve ben ömrümde ilk defa gökyüzünün
bu kadar benden uzak
bu kadar mavi
bu kadar geniş olduğuna şaşarak
kımıldamadan durdum.
Sonra saygıyla toprağa oturdum,
dayadım sırtımı duvara.
Bu anda ne düşmek dalgalara,
bu anda ne kavga, ne hürriyet, ne karım.
Toprak, güneş ve ben...
Bahtiyarım...”

İşte öyle bir şey...

Hani açıktan konuşmayalım da;

Bahar güzel şey,

Pazar deseniz güzel bir gün be.

Hele gökte güneş, içimizde umut, gönlümüzde sevinç varsa. Değme keyfe....

Şimdi bu denli romantik iken bir şiirle çok da uzatmadan umutlu bir gelecek hayal edelim haydi. Cahit Sıtkı Tarancı'ya kulak verelim;

“Desem ki vakitlerden bir nisan akşamıdır
Rüzgarların en ferahlatıcısı senden esiyor
Sende seyrediyorum denizlerin en mavisini
Ormanların en kuytusunu sende görmekteyim
Senden kopardım çiçeklerin en solmazını
Toprakların en bereketlisini sende sürdüm
Sende tattım yemişlerin cümlesini
Desem ki sen benim için,
Hava kadar lazım,
Ekmek kadar mübarek,
Su gibi aziz bir şeysin;
Nimettensin, nimettensin.
Desem ki...
İnan bana sevgilim inan
Evimde şenliksin, bahçemde bahar;
Ve soframda en eski şarap.
Ben sende yaşıyorum,
Sen bende hüküm sürmektesin.
Bırak ben söyleyeyim güzelliğini,
Rüzgarla nehirlerle, kuşlarla beraber.
Günlerden sonra bir gün,
Şayet sesimi fark edemezsen
Rüzgarların nehirlerin kuşların sesinden,
Bil ki ölmüşüm.
Fakat yine üzülme müsterih ol
Kabirde böceklere ezberletirim güzelliğini
Ve neden sonra
Tekrar duyduğun gün sesimi gök kubbede
Hatırla ki mahşer günüdür
Ortalığa düşmüşüm seni arıyorum...”